24 października 2012r. – „Jesteśmy razem”: Kosów Lacki – Treblinka
Uczestnicy projektu „Jesteśmy razem” (uczniowie z I a, I c, I g, II d, II f, III h) pojechali do Kosowa Lackiego, aby spotkać się z izraelskimi rówieśnikami, a następnie do Treblinki, aby na terenie byłego nazistowskiego obozu śmierci uczestniczyć w ceremonii poświęconej ofiarom Szoah.
Jak mówili: trzeba było poradzić sobie z nieśmiałością, emocjami, wzruszeniem, nie zmarnować szansy i nawiązać kontakty. Rozmowy odbywały się w języku angielskim: ale porozumienie dokonywało się nie tylko dzięki umiejętnościom językowym, możliwe było także dzięki radości i wspólnej zabawie.
Szczególny charakter miała uroczystość w Treblince, poprzedzona zwiedzaniem obozu zagłady. W tym miejscu to, co najważniejsze, obywa się bez słów.
Podczas ceremonii przemawiali przedstawiciele władz samorządowych oraz instytucji państwowych Izraela i Polski. Hymny obu krajów wykonała Orkiestra Reprezentacyjna Komendy Stołecznej Policji. Ale najważniejszy głos należał do młodych Żydów i Polaków: recytowali poezję i śpiewali w języku polskim oraz hebrajskim. Wśród nich o „siedemnastu tysiącach kamieni w Treblince” mówiła słowami wiersza Karina Kulesza, uczennica III h.
***
„[…] Ale dla ludzi zaangażowanych w przeżywanie dramatu scena życia jest przede wszystkim płaszczyzną spotkań i rozstań, jest przestrzenią wolności, w której człowiek szuka sobie domu, chleba i Boga, i w której znajduje cmentarz.”
ks. Józef Tischner „Filozofia dramatu”
***
Następne spotkanie za rok!
Warsztaty miały bardzo interesującą formę: każdy mógł o sobie opowiedzieć, wymienić się numerem telefonu lub e-mailem. Były również zadania, które musieliśmy wykonać. Ja nauczyłam się żydowskiego tańca weselnego. Poznałam wielu wspaniałych, młodych ludzi, a zarazem moich rówieśników: z Izraela, Białorusi i USA, wśród nich dwie bardzo sympatyczne dziewczyny: Leilę i Abigail. Rozmowom nie było końca.
Po zajęciach i obiedzie pojechaliśmy do Treblinki. Zwiedzaliśmy były nazistowski obóz zagłady, naszą przewodniczką była pani Anna Kraus, która pracowała z nami już wcześniej, podczas szkolnych warsztatów przygotowujących. Po zwiedzaniu rozpoczęły się uroczystości upamiętniające ofiary Zagłady.
Byłam pod ogromnym wrażeniem młodych ludzi, którzy oddawali hołd ofiarom Holokaustu. Panowała cisza i zamyślenie.
Widziałam dziewczynę, która zapalając świeczkę przy symbolicznym kamieniu, bardzo płakała. Nie spodziewałam się, że ludzie, którzy przyjechali z tak daleka, są tak sympatyczni, a zarazem bardzo cenią swoje przywiązanie do narodu. Nie boją się swojego wyznania i z podniesionym czołem śpiewają swój hymn.
Mam nadzieję, że przyjaźń polsko-izraelska nigdy nie zaginie.
Martyna Rytelewska
„[…] Nasz łup wojenny to wiedza o świecie […]”
pisze w wierszu bez tytułu, pochodzącym z 1945 roku, Wisława Szymborska. Dzięki projektowi „Jesteśmy razem” rozbudzone zostały pokłady człowieczego zdziwienia, drzemiące w duszy każdego z nas. Na nowo nauczyliśmy się pytać, łamiąc nie tylko językowe, ale również stereotypowe bariery, przekraczając własne granice. Pamięć o przeszłości rozbłysła w promieniach nadchodzącej przyszłości, w której relacją pomiędzy narodem polski a żydowskim jest relacja obustronnego zaciekawienia kulturą – niewyczerpanym źródłem wiedzy o narodzie i pielęgnowanych przezeń wartościach.
Sebastian Brejnak
Udział w projekcie „Jesteśmy razem” był dla mnie czymś wspaniałym. Przybliżył mi historię Żydów w Polsce. Rozmowa z młodymi Izraelczykami to wyjątkowe doświadczenie. Są to bardzo mili i przyjaźnie nastawieni ludzie.
Zwiedzanie obozu zagłady w Treblince skłoniło mnie do refleksji. Cieszę się, że miałam okazję poznać tak ciekawych ludzi i dowiedzieć się wielu nowych rzeczy.
Wioleta Bocian
