13-15 października 2011r. – wycieczka nauczycieli do Wilna i Trok

„Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie
Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie,
Kto cię stracił. Dziś piękno twe w całej ozdobie
Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.”

W dniach 13-15 X 2011 r. z okazji Dnia Edukacji Narodowej została zorganizowana wycieczka dla nauczycieli na Litwę. Odwiedziliśmy Wilno i Troki.
Odwiedziliśmy wiele pięknych i zabytkowych miejsc. Naszym przewodnikiem po Wilnie był Pan Waldemar, dzięki któremu zwiedzanie było prawdziwą przyjemnością. Nasz marsz po Wilnie rozpoczęliśmy od odwiedzenia Cmentarza na Rossie, poprzez kościoły, cerkwie, aż po wzgórze Trzech Krzyży.
W kaplicy ostrobramskiej odbyła się Msza Święta w intencji wszystkich nauczycieli i pracowników szkoły, którą odprawili nasi księża – ks. Arkadiusz Ryłka i ks. Stanisław Kućmierowski.
W piątek 14.X odbył się uroczysty bankiet z okazji Dnia Edukacji Narodowej.
W sobotę wraz z przewodniczką panią Ireną odwiedziliśmy przepiękne miasteczko Troki, gdzie zwiedziliśmy zamek wzniesiony przez wielkiego księcia litewskiego Kiejstuta i jego syna Witolda. W Trokach mięliśmy też okazję spróbować prawdziwe litewskie kibiny.

Wilno – stolica Litwy do 1795 stolica Wielkiego Księstwa Litewskiego w latach 1919-1939 w granicach Polski (jako stolica województwa wileńskiego), na Pojezierzu Wileńskim, nad Wilią, u ujścia Wilejki; największe pod względem powierzchni miasto w Krajach bałtyckich; ośrodek przemysłowy; port lotniczy, węzeł kolejowy (główna stacja Vilnius) i drogowy; ośrodek kulturalny i naukowy, Uniwersytet Wileński (1579), Uniwersytet Polski w Wilnie (1998), filia Uniwersytetu w Białymstoku (2007); cenny zespół obiektów zabytkowych wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1994; główny ośrodek nauki i kultury polskiej na Litwie, siedziba m.in. Polskiego Studia Teatralnego w Wilnie (1960), Polskiego Teatru w Wilnie (1963), Stowarzyszenia Naukowców Polaków Litwy (1989), Domu Kultury Polskiej w Wilnie (2001), Wileńskich Spotkań Teatralnych Sceny Polskiej (od 2004). Miasto stanowi centrum biznesowe i finansowe krajów bałtyckich.
W Wilnie jest 40 kościołów, z których najbardziej okazały, to barokowy kościół św. Piotra i Pawła na Antokolu (1668-1676) zawierający ponad 2000 rzeźb oraz kaplica w Ostrej Bramie (Bramie Miednickiej) ze słynnym obrazem Matki Boskiej Ostrobramskiej. Miasto leży na trasie Europejskiego Szlaku Gotyku Ceglanego.
Zabytki gotyckie:
wieża Giedymina
Kościół św. Anny (XVI w.)
Kościół św. Franciszka i św. Bernarda (Bernardynów) (XVI w.)
Kościół św. Mikołaja (XV w.)

Zabytki renesansowe
Zamek Dolny
Kaplica św. Kazimierza w katedrze św. Stanisława

Zabytki barokowe
Uniwersytet Wileński
Kościół pw. Wniebowzięcia NMP (pierwotnie gotycki z pocz. XV w., po zniszczeniach odbudowany w stylu barokowym w latach 1773-1780)
Kościół św. Michała (Bernardynek)
Cerkiew i klasztor Bazylianów (XVII w.)
Kościół Misjonarzy (1695-1730)
Kościół św. Jakuba i Filipa (1690-1737)
Kościół św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty (przebudowany 1738-1749)
Kościół św. Katarzyny (1622)
Kościół św. Kazimierza (1604-1616) przebudowany XVII-XIX w.)
Kościół św. Rafała (XVIII w.)
Kościół św. Piotra i Pawła na Antokolu
Kościół św. Stefana w Wilnie (ok. 1600)
Kościół św. Teresy (1635-1650)
Kościół Trynitarzy na Antokolu (1694-1717) cerkiew do 1919 r.
Kościół Wizytek (1715-1760)
Kościół Wszystkich Świętych i klasztor karmelitów w Wilnie (1620-1631) rozbudowany XVIII w.)
Kościół św. Ducha w Wilnie, pierwotnie gotycki, w 2 połowie XVIII w. po zniszczeniu przez pożar wzniesiony na nowo.

Zabytki klasycystyczne
Bazylika archikatedralna św. Stanisława Biskupa i św. Władysława
Ratusz
Pałac w Werkach
Kościół ewangelicko-reformowany (XVI-XVIII w.)

Zabytki eklektyczne i neostylowe
Synagoga Chóralna (1903)
Kościół ewangelicko-augsburski (XIX w.)
Filharmonia (1899-1902)
„Zameczek” (1894-1900, J. Januszewski, A. Filipowicz-Dubowik)
Więzienie na Łukiszkach
Muzeum Ofiar Ludobójstwa (w Wilnie)

Zabytki modernistyczne sprzed 1939
Wzgórze Trzech Krzyży (1926, Antoni Wiwulski)
Dom Towarowy Braci Jabłkowskich (1921-1923, Karol Jankowski, Franciszek Lilpop)
Osiedle mieszkaniowe na Antokolu inspirowane Bauhausem (1930-1931, F. Wojciechowski)
Izba Przemysłowo-Handlowa, (1931, Z. Tarasin)
Dom Akademicki (1931, Aleksander Kodelski)
Bank Gospodarstwa Krajowego (1936-1938, J. Pańkowski, S. Gałęzowski)
Gmach PKO (1936-1938, Z. Puget, Juliusz Żórawski, przeb. 1996, A. Nasvytas)
Ubezpieczalnia Społeczna (1938-1939, S. Murczyński, Jerzy Sołtan)
Lombard (1938, I. Helman-Zatorska)
Szkoła (1938-1939, Romuald Gutt)

Inne zabytki
Meczet (XIX w.) zburzony w latach pięćdziesiątych
Prawosławna katedra metropolitalna (XVII-XIX w.)
Cerkiew Spaska (1868)
Kienesa karaimska (1922)

Troki – właściwie Nowe Troki (li.t Trakai), miasto na Litwie, w okręgu wileńskim (do 1939 w województwie wileńskim), na Pojezierzu Wileńskim, położone na półwyspie między jeziorami Galwe na północy, Tataryszki na zachodzie, Łuka na wschodzie i Giełusz na południu.
Zamek w Trokach – zamek położony na jeziorze Galwe na Litwie w miejscowości Troki. Obiekt jest w znacznym stopniu rekonstrukcją z 2 poł. XX wieku. Zamek został wzniesiony w XIV-XV w. przez wielkiego księcia litewskiego Kiejstuta i jego syna Witolda, który w 1430 zmarł na zamku. Troki były w tym okresie ważnym ośrodkiem Wielkiego Księstwa Litewskiego. Począwszy od XVII w. zamek popadał w ruinę. Przed II Wojną światową polscy historycy sztuki rozpoczęli zabezpieczanie obiektu, a w latach 1951-1961 zostały w nim podjęte prace rekonstrukcyjne, które nadały mu obecny kształt. Zamek jest dziś ważną atrakcją turystyczną Litwy.
W XIX w. powstały pierwsze plany rekonstrukcji zamku. W 1822 r. Wincenty Smokowski w jednej z sal pierwszego piętra znalazł i przerysował dwanaście fragmentów malowideł i opublikował w „Atheneum” z 1841, t. V. W 1888 Imperialna Komisja Archeologiczna dokonała dokumentacji pozostałości zamku, a w 1905 władze carskie zdecydowały się na konserwację ruin i częściowe odrestaurowanie zamku.
Opracowanie na podstawie www.wikipedia.pl
Magdalena Konrad
Foto: J. Parys, B Szymalska